آغاز کلام...

سالها پیش از این

زیر یک سنگ گوشه ای از زمین

من فقط یک کمی خاک بودم همین

یک کمی خاک که دعایش

پر زدن آن سوی آسمان بود

آرزویش همیشه دیدن آن سوی آسمان بود...

*********

خاک هر شب دعا کرد

از ته دل خدا را صدا کرد

یک شب آخر دعایش اثر کرد

یک فرشته تمام زمین را خبر کرد

وخدا تکه ای خاک برداشت

آسمان را درآن کاشت

خاک را توی دستان خود ورز داد

روح خود را به او قرض داد

خاک توی دست خدا نور شد

پر گرفت واز زمین دور شد.

*********

راستی!

من همان خاک خوشبخت

من همان نور هستم

پس چرا گاهی اوقات اینهمه از خدا دور هستم؟!!!

(روی تخته سیاه جهان با گچ نور بنویس -عرفان نظر آهاری)

Title-less

انتظار

وتو بودی که سحر گفت بدم

وفلق گفت بمان

بلبلی گفت هنوز

گر روی ساکت وآرام

بدان!

بی تو دریا مرده است

بی توصحرا خفته است

لک لکی پر زد ورفت

قلبمان در گروت

روحمان جاری بود

آسمان نعره ی آرامی زد

گفت ماها همگی

بی تو صحرا هستیم

خشک وبی آب وعلف 

وچه کس بعد از تو

دست بر رو وسر ما بکشد

وتو گفتی به همه

بی هیاهو وقشنگ

نزدیک اما دورم

جاری اما ساکن

می روم تا همه دانند که من

عشق را روی زمین تجربه کردم

وسرانجام

بیایم چو نسیم

 چو پیام سحری بی پایان

همچو رود

که ز دنیا ببرم

 تپش قلب زمین

*********

وهنوز

چشم هامان پر اشک

سینه ها غرق صدا

وبه لب ها حک شد

مهر بی رحم سکوت

وتو انگار هنوز

گوش نسپردی به صدای تپش قلب زمین

به صدای نفس تنگ شده

ومن چشم به در

می نشینم سر راهت

که بیایی شاید... .